George Dorn Screams - Snow lovers are dancing (2006) [mp3@320]

1. 69 Moles (5:19) 2. Scheme Box (4:15) 3. Call Me (4:18) 4. Phoney (4:57) 5. Winter of Deceit (8:03) 6. The Woman With a Bow (3:58) 7. Galway\\\'s Song (4:04) 8. More Than This (5:17) 9. Snow Lovers Are Dancing (3:07) Polska scena post rocka kwitnie z prędkością kwiatów na syberyjskich równinach - fakt tak prawdziwy, jak i przykry. Owszem, Blindead wywindował ostatnio do poziomu klasy światowej, ale to trochę inna, \\\"mocniejsza\\\" półeczka. \\\"Snow Lovers Are Dancing\\\" jest debiutanckim krążkiem ambitnej grupy George Dorn Screams, która, jako jedna z niewielu, miała na tyle \\\"jaj\\\", żeby pokazać, iż \\\"Polacy nie gęsi\\\". Ukazał się w roku 2006 i wielce prawdopodobnym jest, że nie miałbym przyjemności go poznać, gdyby nie (po raz kolejny!) Piotr Kosiński i jego Noc Muzycznych Pejzaży. Tam usłyszałem dwie kompozycje, które spodobały mi się na tyle, iż czym prędzej rozbiłem świnkę skarbonkę i sprawiłem sobie uroczy digipack z \\\"laczkami na śniegu\\\" za okładkę. Ale do rzeczy. Jaka jest muzyka GDS? Z braku lepszego porównania, zaryzykowałbym stwierdzenie, że to fuzja śnieżnych krain Mono, delikatności nowszego Blonde Redhead i świeżości wczesnego Placebo. Ale dotkliwie skrzywdziłbym wtedy unikalny charakter tych kompozycji. Rzadko bowiem spotyka się postrockowe granie, zamknięte w niewielkich ramach czasowych, z żeńskim, delikatnym wokalem. Klimat panujący na \\\"Snow Lovers Are Dancing\\\" najlepiej oddaje już sama okładka - to tajemnicze, pokryte białym puchem lasy, poczucie osamotnienia, bólu i smutku. Weźmy na tapetę dwa ostatnie utwory. \\\"More Than This\\\" zaczyna się od plumkających w oddali gitar. Kilkukrotne uderzenia strun przelatują nam nad głową, chłodny bas delikatnie sunie niezauważony, zupełnie jak zimowy wiatr, a powolne uderzenia perkusji wymierzają rytm naszych kroków po tej opuszczonej krainie. Od czasu do czasu, gdzieś pomiędzy tym wszystkim, palce muskają pianino. Dochodzi wokal Magdy Powalisz i przejmujący tekst, który ze sobą niesie. Nawet nie zaważamy, że utwór zbliża się do końca, bo płynnie zmienia się w dynamiczny kawałek tytułowy, który cały wcześniej stworzony krajobraz roztrzaskuje \\\"core\\\'ową\\\" kaskadą przesterowanych gitar. Urywa się tak nagle, jak zaczął, pozostawiając słuchacza z kilkoma smutnymi \\\"plumknięciami\\\" - ostatnimi płatkami śniegu. Nawet nie zauważyliśmy, jak minęły te trzy kwadransy, dlatego puszczamy album jeszcze raz. A odkryć na nim możemy wiele innych, równie emocjonujących kawałków. Transowe \\\"69 Moles\\\" i \\\"Phoney\\\", które topi serducha pulsującym basem, lawina bębnów w \\\"The Woman With a Bow\\\", wzruszający refren \\\"Galway\\\'s Song\\\", czy instrumentalny, przywodzący na myśl japońskie Mono \\\"Winter of Deceit\\\" - każdy z kawałków coś w sobie ma, nie pozostawia słuchacza obojętnym i chwyta chłodnymi szponami zimowych krajobrazów. George Dorn Screams ma niebywałe umiejętności, którymi nie chwali się na lewo i prawo, lecz z mistrzowskim zacięciem buduje świat swojej muzyki.

udp://tracker.openbittorrent.com:80
udp://open.demonii.com:1337
udp://tracker.coppersurfer.tk:6969
udp://exodus.desync.com:6969