Tuff Enuff - Dyskografia (1996-1997) [mp3@320]

Tuff Enuff – grupa założona w 1992 roku w Chorzowie, wykonująca szeroko rozumiany metal. Zespół gościł w sumie na różnego rodzaju imprezach muzycznych: Mayday Rock Festiwal, katowickich Odjazdach, Metalmanii, Intermedia, Sopot Rock Festiwal, krakowskim Metal Hammer Festival oraz na festiwalu w Węgorzewie. Zespół odbywał trasy koncertowe towarzysząc grupom: Acid Drinkers (Trasa State of Mind Report), Vader, Illusion, Hunter, Kazik Na Żywo, Flapjack, Corozone oraz Blenders. Płyty w dyskografii: Cyborgs Don’t Sleep (1996) 01. Disco Relax 02. Łot Du Ju Łont For 03. Corrrossion In My Car 04. Naa Banana 05. Ma No Samos Gamines 06. Grass Only 07. Brave Little Toster 08. Tuff Enuff 09. Potato Monster Terror 10. Piosenka Z Filmu O Korkim 11. Wake Up! 12. I'm A Man 13. Dead Point 14. Kovalsky 15. Tecno Diablos Tequilos (1997) 01. Quanto Diablos Anarchismo 02. Shadow Man 03. Dragon Tattoo 04. Dancing 05. Peyotl Song 06. Extasy 07. Diablos Tequilos 08. Brown Sugar 09. Mescal 10. 16/18 11. Rodman 12. Noizzz LD - Tuff Enuff Remixed By 2.47 (1997) 01. Naa Banana-I Just Want To Relax 02. I'm A Man-Fucking Disapointment 03. Dead Point-Mbm Contrast 04. Corrosion In My Car-Spasma Mix 05. Disco Relax-Ambient I 06. Łot Du Ju Łont For-Delirium Mix 07. Wake Up-To The Bottom Mix 08. Grass Only-Tecno 09. Kovalsky-Fear To Fear 10. Disco Relax-Ambient II Cyborgs Don’t Sleep (1996) Debiutem płytowym była wydany w 1996 roku album Cyborgs Don’t Sleep. W muzyce na niej zawartej zespół wykonywał thrash metal, łącząc ten gatunek z nurtem hardcore punk oraz industrialem, okraszając to przekazem tekstowym z dużą dawką humoru. Za najbardziej znany przejaw tego uchodzi przeróbka utworu grupy The Beatles - Ob-La-Di, Ob-La-Da - zatytułowaną "Piosenka z filmu o korkim", w nawiązaniu do amerykańskiego filmu Dzień za dniem, który poprzedzany był utworem The Beatles)[3]. Na albumie znalazł się także utwór o wymownym tytule Disco Relax odnoszący się do audycji telewizyjnej "Disco Relax" emitowanej w latach 1994-2002 na antenie telewizji Polsat. Diablos Tequilos (1997) Druga płyta zatytułowana Diablos Tequilos była niewątpliwie kontynuatorką sprawdzonych patentów z debiutu. Także tym razem muzycy podeszli do sprawy pomysłowo i z wielką wyobraźnią. Album zawierał jednak więcej mocno metalowych motywów, choć z drugiej strony pojawiły się także akustyczne gitary odgrywające latynoamerykańskie melodie. Na tym wydawnictwie obowiązki wokalisty przejął dotychczasowy członek zespołu Bandog - Wörkie, który zastąpił Tarachę. Jak wyjaśnił Ziuta w wywiadzie: "O odejściu Rafała zadecydowały powody muzyczne. Słysząc nowe utwory stwierdził, że jest za ostro, że nie chce iść w tym kierunku. Chciał stworzyć coś, co będzie bardziej popularne, co w większym stopniu będzie docierało do panienek. A my stwierdziliśmy: „Sorry, stary. Zdecydowanie jesteśmy zainteresowani tym, co robimy cały czas – chcemy przypierdzielać”. Wörkiego widzieliśmy na festiwalu w Koszalinie i na Odjazdach. Zrobił na nas spore wrażenie. Wysłuchałem płyty Bandoga i stwierdziłem, że to jest człowiek, który powinien spróbować u nas zaśpiewać." Album zawiera wiele odniesień do Ameryki Łacińskiej, zarówno w warstwie wspomnianych wstawek muzycznych, lecz także w odniesieniu do słownictwa używanego w tekstach, jak również odniesień do używek pochodzących z tego rejonu świata. Ziuta tak wyjaśnił te korelacje oraz inspiracje przy powstawaniu tej płyty: "(Latynoski klimat zawdzięczamy) wpływowi tequili, piwa zwanego Cervezą oraz seniorit pojawiających się w życiu każdego mężczyzny. Wszystkiego, co miłe. Całe to diabełkowanie zaczęło się prawie rok temu, z tym że tequila pojawiła się stosunkowo niedawno, podczas trasy z LD. Mieliśmy okazję trochę jej posmakować i nasunęła nam ostateczny kierunek pracy. Na całym świecie ludzie zaczęli myśleć o ciepłych, latynoskich klimatach, nagle zaczęło się dużo mówić o Meksyku – podświadomie to na nas podziałało. (...) Klimat meksykański ma być oazą spokoju, kojarzy nam się z wyzwoleniem. Agresja, z jaką zagraliśmy na płycie, w pełni oddaje to, w jaki sposób świat jest przytłaczany, miażdżony betonowymi blokami. Meksyk jest chyba jedynym miejscem w miarę nieskażonym cywilizacją." Specyficzne poczucie humoru Tuff Enuff znalazło tym razem wyraz choćby w utworze "Rodman" (na cześć amerykańskiego koszykarza, Dennisa Rodmana - utrzymanym w spokojnym charakterze, zawierającym m.in. riff pochodzący z piosenki Hey Joe wykonywanej niegdyś przez Jimiego Hendrixa. Materiał z "Diablos Tequilos", zespół promował na trasach wraz z olsztyńskim zespołem Vader, a następnie z trójmiejskim Illusion, występując jako support. Tuff Enuff Remixed By 2.47 (1997) Po nagraniu dwóch albumów, Ziuta próbował eksperymentować z brzmieniami nowej elektroniki. Wraz z Bogusławem Pezdą (muzykiem grupy Agressiva 69, z którym grupa współpracowała podczas pracy nad pierwszą płytą) stworzył projekt muzyczny LD. Pod jego szyldem wydał w 1997 roku płytę pt. Tuff Enuff Remixed By 2.47 - album zawierający remiksy utworów Tuff Enuff. Tuff Enuff zawiesił działalność w 2003 roku. W 2007 roku nastąpiła reaktywacja Tuff Enuff w nowym składzie: "Sivy" (grający także w Hard Work), "Maryan" (Piersi)i "Qlos" (Lipali) oraz nowy wokalista, "John Doe". Ze zespołem współpracował także Liroy, z którym Tuff Enuff wystąpił w finale Szansy na sukces 2008. Z tej kooperacji powstał utwór "SecretService75 feat. Liroy" (wziął w nim udział także Radoskór)[7]. Była to gitarowa wersja utworu Liroya "Ta noc jest za krótka" z płyty Grandpaparapa (Powrót króla) (2007).

udp://tracker.openbittorrent.com:80
udp://open.demonii.com:1337
udp://tracker.coppersurfer.tk:6969
udp://exodus.desync.com:6969