Jam & Spoon - Kaleidoscope

Typ: retail Gatunek: Electronic Rok wydania: 1997 Jakosc: MP3@256/stereo/44100 Hz Okladki: nie Spis utworow: 01 - Garden Of Eden 02 - Kaleidoscope Skies 03 - Guiding Light 04 - Warm Dead Dog 05 - Flame 06 - You Got To Get In 07 - To Get Out 08 - Kiss Away 09 - Usual Suspect 10 - El Baile 11 - So Called Techno Track 12 - Suspicious Minds 13 - Mark Runs The Voodoo Down 14 - Don't Call It Live 15 - I Pull My Gun Once 16 - I Pull My Gun Twice Jam & Spoon [Mark Spoon] O nim - >Jeden z najslawniejszych DJ'ów europejskich ostatnich lat. Ma swój wlasny styl, który czyni jego muzyke niepowtarzalna. Ostatnio goscil w Polsce na imprezie Mayday w Katowickim Spodku. Dal naprawde dobry show. Kiedy wszedl i zapodal jak zwykle mocny bit, wiekszosc lamerów opuscila plyte by wrócic pózniej. Na jego muzyce trzeba sie znac i kochac te klimaty. Oprócz bycia DJ'em jest takze producentem. Bez niego muzyka techno bylaby duzo, duzo biedniejsza. Mark Spoon rozpoczynal swoja kariere na poczatku lat 90-tych. Swój pierwszy sukces jako DJ swietowal we Frankfurckim klubie Sound Factory. Nagrywal dla wytwórni Logic Records. W 1991 roku porzuca wytwórnie i otwiera XS Club, w którym grali najlepsi swiatowi DJ'e. Klub zostal zamkniety w 1994 roku. 1992 rok, byl nowym rozdzialem w zyciu Spoon'a, który poznal Jam El Mar'a i nagral z nim krazek "Tales from a Danceographic Ocean". Numer "Stella" , który znajdowal sie tylko na tej plycie byl jednym z najczesciej granych numerów w klubach calej Europy. Krótko potem zremixowali znany numer "Age of Love" i byl to jeden z najlepszych remixów w historii muzyki techno. Remix ten znalazl sie na podwójnym albumie "Tripomatic Fairytales 2001 & 2002". Ich pierwszy wspólny singiel "Right in the Night" podbil listy muzyczne na calym swiecie. Miedzy 1993 a 1997 rokiem Mark byl czestym rezydentem klubu Dorian Gray (gdzie miesci sie dzis TechnoClub i rezyduja w nim takie slawy jak Talla 2XLC, DJ Taucher czy Tom Wax). W roku 1997 Jam & Spoon wydali swój kolejny album zatytulowany "Kaleidoskope", na którym pojawil sie jeden z najlepszych singli tego duetu "Kaleidoskope Skies". Utwór ten przez dlugi okres czasu nie znikal z europejskich list muzycznych. Kolejnym wielkim osiagnieciem byl projekt Tokyo Ghetto Pussy, który przyniósl sukcesy w latach 1995 - 1996. Nastepnym projektem, ale juz solowym jest Storm. Jego pierwszy singiel trafil od razu na Niemiecka liste German top 20. Rok temu po dwóch latach przerwy swiat znowu uslyszal nowy krazek duetu Jam & Spoon. Pojawily sie równiez nowe numery Storma - solowego energetycznego i z ciezkim bitem wydane na winylu. Spoon nadal tworzy muzyke tak samo jak kiedys nie wzorujac sie na zadnym z DJ'ów. Mark Spoon preferuje tylko siebie i idzie w wyznaczonym przez siebie kierunku. Gral na najwiekszych imprezach techno na calym swiecie: Tribal Gathering w UK, na Mayday'u, a takze na najslynniejszej imprezie techno na swiecie - Love Parade. Kilkakrotnie byl tez w Polsce. Gral na Nocy Pojednania w Techno Planet (Bielsko-Biala) i w Katowickim Spodku na Mayday Polska 2000. Obecnie jest rezydentem niemieckich klubów: Kraftwerk KW (Munich), Pleasure Dome (Augsburg), Mach 1 (Nuernberg), Airport (Wuerzburg), Tribehouse (Neuss), U60311 (Frankfurt) , Kalkscheune (Berlin). Kiedy Jam&Spoon równocześnie wydali swoje pionierskie albumy „Tripomatic Fairytales 2001 i 2002”, z pewnością wyprzedzili czas - i jest to nie tylko kwestia tytułów płyt. Rzeczywiście potrafili spojrzeć w przyszłość. Ustanawiając nowy trend poprzez umieszczenie techno pomiędzy underground’em a muzyka popularną, przewidzieli rozwój muzyki dance, który miał miejsce w połowie lat dziewięćdziesiątych i ponadto otworzyli drzwi do muzyki ambient, gdzie możemy nadal usłyszeć ich wpływ w dzisiejszych brzmieniach chill-out’owych i innych produkcjach dance’owych. I nawet gdyby to miało zabrzmieć jak wyświechtany frazes - poprzez „Tripomatic Fairytales 3003” wciąż wyprzedzają czas. Dar wizjonerski zaprowadził ich daleko. Otwarta koncepcja nowej płyty nie pyta, czy to dance czy pop czy po prostu egzotyczna podróż pośród bitów i dźwięków - po prostu pokazuje możliwości, jakie niesie ze sobą przyszłość. Album jest ekscytujący, wielokolorowy i otwarty. Jam El Mar i Mark Spoon, dwa „mózgi” duetu Jam&Spoon, stworzyli coś ponadczasowego. Nowe utwory na „Tripomatic Fairytales 3003” powstały na podstawie doświadczenia opartego na 13-letniej współpracy, a wciąż wnoszą coś nowego, oryginalnego. Ewolucja, której zarys było widać już na poprzedniej płycie pt. „Kaleidoscope” (1997), na aktualnym krążku idzie dalej: ścieżka dwóch elektronicznych pionierów prowadzi ich od utworów hipnotycznych z powtarzającymi się sekwencjami do mistrzowsko ustrukturyzowanych kawałków, lecz nie zapominają oni o dziedzictwie muzyki klubowej. Można to zauważyć już na początku pierwszego na płycie utworu pt. ”Moment Gone”. Rozpoczyna się motywem granym na gitarze akustycznej, który jest bodajże najpiękniejszą kompozycją profesjonalnego gitarzysty Jam’a El Mar. Powstaje jazzowy klimat, który pozwala na chwilę zadumy i zapomnienia. A ten efekt jest jeszcze bardziej stymulowany przez pojawienie się uroczego i melancholijnego głosu piosenkarki Plavki, udzielającej się już w utworze „Right in the Night”, który przeszedł do historii jako klasyk. Już na początku procesu produkcji płyty Jam&Spoon wiedzieli, że pojawią się na niej wokale. W rezultacie liczni piosenkarze uświetnili album duetu: od niemieckich kolegów po fachu, jak np. Xavier Naidoo czy Rea z zepołu Reamonn, do gwiazd rangi światowej jak np. Jim Kerr z Simple Minds, Tricky czy Dolores O’Riordan z zespołu Cranberries. Nazwiska te nie pojawiły się jednak ze względów finansowych: homogeniczna idea jest powodem użycia różnych głosów, ponieważ wokale te idealnie pasują do elektronicznego świata dźwięków Jam&Spoon, gdzie coraz częściej pojawiają się - przeważnie akustyczne - gitary. Tak np. na pierwszym singlu „Cynical Heart” melancholijny i wspaniały głos Jim’a Kerr’a łączy się z wściekłymi gitarami elektrycznymi, które wyznaczają rytm dalszych poczynań elektronicznych. Podobne są osiągnięcia Xaviera Naidoo w poruszającym utworze „None of This”. Bez użycia zbędnych upiększeń opisuje odwieczne cierpienie spowodowane miłością, w aranżacji, w której komunikują ze sobą nowoczesne dźwięki R&B i wciąż urzekające brzmienia gitary, na której gra El Mar. Niebezpieczeństwo popadnięcia w schematy poprzez użycie głosów światowej sławy jak np. szeptu Tricky’ego dla duetu Jam&Spoon nigdy nie istniało. Podczas wspólnej pracy w studio nagraniowym we Frankfurcie, gdzie wszystkie utwory aż do „Mirror Lover” powstały przy udziale Dolores O’Riordan, charakterystyczne wokale zostały połączone z muzyczną ofertą dwóch pionierów muzyki dance z takim skutkiem, że zostało stworzone coś całkowicie oryginalnego. W dwóch utworach z Rea, które są kontynuacją współpracy Jam&Spoon z wokalistą Raemonn, trwającej już od 2001 roku (rozpoczęli ją nagraniem utworu „Be.Angeled” na ścieżkę dźwiękową filmu Love Parade), rockowe i surowe wokale są zmiksowane z klasycznymi rytmami dance („Set Me Free”) i nieziemskim chill-out’owym lamentem („Why”). Poprzez takie zastosowanie środków stylistycznych Jam El Mar i Mark Spoon , którzy nie stronią od gitar wszelkiego typu ani od grzmiących basów, stworzyli swoje dotychczas najbardziej dojrzałe pod względem muzycznym dzieło. Ponieważ patrzenie w przyszłość jest nieodłącznie związane z doświadczeniami z przeszłości, praca z dzisiejszymi brzmieniami i głosami powoduje przeniknięcie muzyki jutra w teraźniejszość. Kiedy podczas rozdania nagród „German Dance Awards” w lipcu 2003 roku Mark Spoon skonfrontował publiczność z jedną ze swoich sławnych przemów i nawoływał do zachowania pewnego poziomu jakości w niemieckiej muzyce dance, reakcja była ogromna - była nawet mowa o burzliwych dyskusjach za sceną i licznych atakach werbalnych. Tylko jedna rzecz nie dotyczyła Mark’a Spoon’a, który zaczynał pracę jako kucharz we Frankfurcie, kierownik wytwórni Logic i jako DJ, który grał najlepsze sekwencje utworów w klubach tego świata: oskarżenia DJ’ów nie były skierowane przeciwko niemu. Jam&Spoon nigdy nie znajdowali się w przysłowiowej szklarni bombardowanej kamieniami. Jakość i innowacje zawsze znajdowały się na pierwszym miejscu we wspólnym projekcie Mark’a Spoon’a i Jam’a El Mar. Wraz z ukazaniem się pierwszej publikacji pt. „Tales from Danceographic Oceans”, której tytuł jest zarówno ironią jak i oznaką szacunku dla dekadenckiego podwójnego albumu „Tales from Topographic Oceans” progresywnej angielskiej kapeli rockowej Yes, ci dwaj już ukonstytuowali pewne standardy. Utwór „Stella” ukazał całkowity potencjał niemieckiej muzyki dance i know-how duetu Jam&Spoon. W sytuacji, w której byli jednocześnie zespołem silnie zakorzenionym w muzyce niekomercyjnej a także odnoszącym sukcesy na listach przebojów, ich kariera po raz pierwszy rozwijała się w dwóch tak przeciwnych kierunkach. Po raz pierwszy pracowali razem nad remiksem utworu „Hello Africa” Dr. Alban’a. Nastąpiły remiksy dla licznych artystów muzyki dancefloor, ale również dla międzynarodowych gwiazd, takich jak Pet Shop Boys, Frankie Goes to Hollywood czy legendarnego producenta Michael’a Jackson’a - Quincy Jones’a. Zarówno te doświadczenia jak i sukces, jaki Jam El Mar odniósł jako producent takich projektów jak Dance 2 Trance czy B.G. The Prince of Rap, wpłynęły na niezwykłe płyty debiutanckie z roku 1993 - równocześnie wydane „Tripomatic Fairytales 2001” i „Tripomatic Fairytales 2002”, które stały się pomnikiem młodej niemieckiej sceny dance. Podczas gdy światy techno i ambient były odpowiednio oddzielone od siebie na tych dwóch wydawnictwach, na płycie „Kaleidoscope” wydanej w 1997 roku nastąpiło stylistyczne połączenie dwóch przeciwległych biegunów. Jam& Spoon postrzegali kawałki bardziej jako „piosenki” niż jako „utwory”, czym wkroczyli na dotychczas nieznany teren. A środowisko dance poszło za nimi. Wraz z wydaniem takich hitów jak „Right in the Night” (status złotej płyty w Niemczech i we Włoszech oraz platynowej w Australii) czy „Follow Me”, które oba stały się klasykami swojego gatunku muzycznego, rozwój Jam&Spoon już stał się widoczny. Lecz dopiero na „Kaleidoscope” i singlu „Be.Angeled” wydanych w 2001 roku proces ten wszedł w następną fazę i teraz na „Tripomatic Fairytales 3003” widzimy jego dotychczasową kulminację. Piosenka postrzegana jest przede wszystkim jako otwarta konstrukcja. A ponieważ odpowiedni wokal pasuje tylko do odpowiedniego utworu, „Tripomatic Fairytales 3003” stał się prawdziwym albumem wokalnym, na którym możemy usłyszeć 12 różnych artystów: Xavier’a Naidoo, Rea z Reamon, Jim’a Kerr z Simple Minds, Tricky’ego, Midge’a Ure, Dolores O’Riordan z Cranberries i ponownie Plavkę (głos znany już z „Right in the Night”), która jest obecnie częściej kojarzona z Jam&Spoon niż z własnym zespołem, angielską formacją The Shamen. Lecz niezależnie od wokali, jakość pod względem muzycznym jest niezaprzeczalna. Czy to przez gitarowe aranżacje profesjonalnego gitarzysty El Mar, czy połączenie różnego rodzaju elementów, które zostały nagrane przez Mark’a Spoon’a podczas jego występów jako DJ, Jam&Spoon wyróżniali i nadal wyróżniają się wyjątkowością i oryginalnością w środowisku, które żyje z ciągłych zmian, przemijających trendów czy z ponownego zastosowania starych pomysłów. Dokonania duetu Jam&Spoon sprawiają, że Mark Spoon może wygłosić jeszcze sporo przemówień i nie będzie nigdy sam krytykowany za jakiekolwiek ubytki w jakości.

udp://tracker.openbittorrent.com:80
udp://open.demonii.com:1337
udp://tracker.coppersurfer.tk:6969
udp://exodus.desync.com:6969

Dimma (2008-01-12)

Thanks! Great album!

Harry Q Hammer (2009-04-23)

(Awful description)