Kierkegaard, Soren - Powtorzenie. Przedmowy [PDF][PL][Filozofia]

Autor: Kierkegaard, Soren Tytu?: Powtórzenie. Przedmowy. Wydanie: I (2000) Kategoria: Filozofia Format: PDF Ilo?? stron: 386 ISBN: 83-88221-42-6 Opis: ------------------------------ Ki??ka ukazuje Kieerkgarda nie jako romantycznego samotnika, ale jako nami?tnego uczestnika intelektualnych debat. Opatrzona licznymi komentarzami t?umacza, przedstawia biograficzno-historyczne t?o tekstów, pogl?dy Du?czyka na histori?, literatur?, filozofi? i teologi?. W Powtórzeniach Kierkegaard analizuje pytanie: jak poradzi? sobie z odepchni?t? mi?o?ci? i niespe?nion? ambicj?, nie ulegaj?c pokusie zgorzknienia, cynizmu ani lekkomy?lno?ci. W Przedmowach kontynuuje krytyk? heglizmu, spekulatywnemu poznaniu przeciwstawiaj?c niezako?czony nigdy dialog jednostek. Recenzuje: Adam Lipszyc ------------------------------ Dwóch albo trzech autorów Ta bardzo ?adnie wydana ksi??ka ma a? dwóch, a mo?e nawet trzech autorów. Obecno?? Bronis?awa ?widerskiego, który j? prze?o?y? i opracowa?, jest tu nader silnie wyczuwalna, a poza tekstami Kierkegaarda, które stanowi? zasadnicz? cz??? ksi??ki, zamieszczono tu te? krytyczne omówienie Powtórzenia. autorstwa Johana Ludviga Heiberga, wspó?czesnego Kierkegaardowi du?skiego heglisty. Ka?dego z tych trzech panów mo?na za co? pochwali? i za co? zgani?. Je?li idzie o wybór tekstów i ich uk?ad, ?widerski wykona? kawa? dobrej roboty: mamy tu wi?c kolejno Powtórzenie, wspomniany krytyczny tekst Heiberga, nast?pnie odpowied? Kierkegaarda (List otwarty Constantina Constantiusa do Pana Profesora Heiberga) oraz zabawne Przedmowy, które równie? s? po cz??ci g?osem Kierkegaarda w jego sporze z du?skimi heglistami. Polszczyzna przek?adu ?widerskiego - a tylko to potrafi? mniej wi?cej oceni? - jest równie? bardzo potoczysta i przyjemna. Pretensje mo?na mie? tylko o cz??? dziwacznie rozbudowanych przypisów, którymi opatrzony zosta? tekst Kierkegaarda. Oczywi?cie wszystkie obja?nienia kopenhaskich realiów, a tak?e filozoficznych i literackich nawi?za? s? najcz??ciej bardzo potrzebne. Zdarza si? jednak - a by? mo?e jest to cena, któr? musimy zap?aci? za dobre opracowanie i t?umaczenie tekstu - ?e ?widerskiego ewidentnie ponosi: w monstrualnych przypisach mo?emy odnale?? na przyk?ad napa?? na ksi?dza Sadzika (i to w samym ?rodku Powtórzenia!), a tak?e warsztatowe rozwa?ania nad ci??kim losem t?umacza (okraszone d?uga?nym cytatem z Krzy?anowskiego!). Mam wra?enie, ?e ?widerski jest w tym tek?cie zanadto obecny, a b?d? co b?d? jest to ksi??ka Kierkegaarda. Ca?kiem niepotrzebnie, tym bardziej, ?e i tak ?widerskiego jest tu sporo: w rzeczowych przedmowach do ka?dego z tekstów i do??czonym na ko?cu ciekawym eseju zatytu?owanym Dar. O ile ?widerskiego mo?na chwali? d?ugo, a gani? krótko, odwrotnie rzecz ma si? z innym wspó?autorem tej ksi??ki, profesorem Heibergiem. Historia wymierzy?a mu jednak swoj? kar?, skoro tego su?tana du?skiego heglizmu czyta si? teraz jako niefortunnego polemist? wielkiego Kierkegaarda. Nie ma wi?c co kopa? le??cego. Jego tekst jest do?? mia?ki, jego krytyka Powtórzenia - protekcjonalna i pe?na ?miesznych nieporozumie?. Kierkegaardowskie Przedmowy s? tekstem sko?czonym, ale chaotycznym i nierównym. To literacki eksperyment - zbiór przedmów traktuj?cych o najró?niejszych tematach, o czytaniu i pisaniu ksi??ek, o recenzjach (!), wydawaniu pism, o mia?ko?ci du?skiego ?ycia intelektualnego (uwagi zawsze aktualne, cho? troch? oczywiste), a tak?e, jak zawsze, o heglizmie. Ju? widz? speców od tekstualno?ci, którzy produkuj? kolejne eseiska na temat pisania przedmów bez ksi??ek. Ale naprawd? godne uwagi s? tu dwa teksty: bardzo zabawna przedmowa do Przedmów, w której autor t?umaczy, ?e ?ona nie pozwala mu pisa? ksi??ek i kompromisowo zgodzi?a si? na pisanie przedmów; a tak?e ostatnia, d?uga przedmowa, zawieraj?ca brawurow? rozpraw? o g?upocie, m?dro?ci i heglowskiej dialektyce - prawdziwa uczta dla tych wszystkich, którzy z ?yczliwym zainteresowaniem obserwuj? Kierkegaardowskie próby z?amania zakl?cia heglowskiego systemu. G?ówn? atrakcj? ksi??ki jest jednak Powtórzenie, dziwaczny romans, b?yskotliwa polemika z platonizmem i heglizmem, a zarazem g??boka medytacja nad Ksi?g? Hioba. Ju? sam ten tek?cik ma dwóch albo trzech autorów: Kierkegaard - zwykle pisz?cy pod pseudonimem - tutaj pos?uguje si? a? dwoma narratorami. Pierwszym jest pseudonimowy autor ksi??ki, stary esteta i troch? pajac, Constantin Constantius, drugim autor listów wype?niaj?cych drug?, w?a?ciw? cz??? utworu, do?? egzaltowany bezimienny m?odzian. Zarówno jeden jak i drugi zadaj? sobie pytanie o mo?liwo?? powtórzenia. Constantius rozumie to bardzo prymitywnie: wybiera si? do Berlina, by sprawdzi?, czy uda mu si? powtórzy? estetyczne doznania poprzedniej wizyty. Natomiast m?ody cz?owiek, który zrywa zar?czyny z ukochan?, równie? pragnie powtórzenia: ujmuj?c rzecz prostodusznie, chce wydoby? si? z uczuciowo-my?lowego zam?tu, w którym si? znalaz?, odzyska? na powrót swoje ?ycie. Przywo?ywany cz?sto biograficzny kontekst powstania dzie?a - zerwanie przez Kierkegaarda zar?czyn z Regin? Olsen - ?adn? miar? nie wyczerpuje nawet najp?ytszej warstwy tekstu. Za mniej lub bardziej przekonywaj?cymi (psychologicznie) rozwi?zaniami kryj? si? wyrafinowane rozwa?ania nad natur? czasu i wiary religijnej. Plato?skiej pogardzie dla czasu - a tak?e heglowskiej maszynerii wci?gaj?cej czas w nudn? dialektyczn? gr? - Kierkegaard próbuje przeciwstawi? dramatyczn? wizj? czasu nieci?g?ego. Bezczasowi i przewidywalnej logice rozwoju - ci?g?e wybieganie wprzód i spotkanie z nieznanym, które nie by?oby jednak chaosem kolejnych wra?e?. Poszukiwania te prowadz? Kierkegaarda - a w?a?ciwie jego m?odego narratora - do medytacji nad postaw? Hioba, który jak sam m?odzieniec dozna? straty, ale na koniec otrzyma? wszystko "podwójnie". Powtórzenie dokonuje si? bowiem ostatecznie w akcie wiary. Niejawno?? przekazu ksi??ki stanowi o jej literackiej, a mo?e i filozoficznej sile. Obaj narratorzy maj? w sobie co? pretensjonalnego; Kierkegaard ukrywa si? gdzie? za nimi i by? mo?e dzi?ki temu unika b?aze?stwa (zarówno stylistycznego, jak i my?lowego) swoich pomocników. Istnia?o jednak niebezpiecze?stwo, ?e Kierkegaard zanadto uto?sami si? z romantycznym m?odzianem. W Li?cie otwartym, którym zareagowa? na prostoduszn? recenzj? Heiberga, miejscami do?? nieprzyjemnie zbli?a si? do takiego uto?samienia. Zabawne (cho? czasem nazbyt agresywne) ataki na Heiberga przechodz? tu w nerwowe auto-eksplikacje, tak jakby Kierkegaard zl?k? si?, ?e naprawd? nie zostanie zrozumiany, i postanowi? wychyn?? spoza maski. Filozoficznie List jest tekstem bardzo wa?nym, ale psuje troch? smak po prawdziwym popisie pseudonimowej wirtuozerii, jaki Kierkegaard daje w Powtórzeniu.

udp://tracker.openbittorrent.com:80
udp://open.demonii.com:1337
udp://tracker.coppersurfer.tk:6969
udp://exodus.desync.com:6969